[ ذَ / ذُو ] (ص مرکب) بی ذوق. آن که ذوق سلیم ندارد. (فرهنگ فارسی معین). بی ذوق و آن که ذائقه نداشته باشد. (آنندراج): چه غم زین عروس سخن را بتر که بر کورذوقان بود جلوه گر. ظهوری (از آنندراج). کورذوقان ز فیض تربیتت چو مسیحا، مزاج دان سخن. ملاطغرا (از آنندراج).