[ رُ کَ ] (ترکیب عطفی، ص مرکب) آن که دیدن و شنیدن نتواند: محارم شاه باید کور و کر باشند یعنی ابراز اسرار شاه نکنند. مثل کسانی که ندیده و نشنیده اند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || کنایه از مردم بی خرد و نادان. بی بصیرت و جاهل : آنچه گفتم یاد گیر و آنچه بنمودم ببین ورنه همچون کور و کر عامه بمانی کور و کر. ناصرخسرو. تا مرد خرد کور و کر نباشد از کار فلک بی خبر نباشد.ناصرخسرو.