[ کُ تَ پْ پِ یِ فَ / فِ ضُلْ لاه بَ ] (اِخ) یکی از دهستانهای سه گانهٔ بخش مرکزی شهرستان سقز است. این دهستان در قسمت شمال غربی شهرستان واقع است و از طرف شمال به دهستانهای گوگ آغاج از بخش تکاب مراغه و بهی از بخش بوکان مهاباد و از طرف مغرب به دهستان اوباتو از بخش دیواندره و از طرف جنوب به دهستانهای سرشیو و میرده همین بخش محدود است. هوای دهستان در قسمت کوهستانی سردسیر کامل و در قسمت کنار رودخانه نسبةً معتدل است. منطقهٔ کوهستانی است و مرتفعترین کوههای آن عبارت از کوه ملامحمد به ارتفاع ۲۱۶۹ متر و کوه بژنک به ارتفاع ۲۱۴۵ متر است و بلندترین قله در خاور دهستان، قلهٔ کوه عبدالرزاق است که ۲۴۵۸ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. چهار رودخانهٔ مهم که تشکیل رودخانه جغتو با زرینه رود را می دهند و در این دهستان به هم ملحق می گردند عبارتند از: رودخانهٔ سقز، رودخانهٔ جغتو، رودخانهٔ خور خوره و رودخانهٔ ساروق. راه شوسهٔ سقز به سنندج از جنوب و راه شوسهٔ سقز به بوکان از مغرب دهستان می گذرد و راه غالب قراء دهستان مالرو است. محصول عمدهٔ دهستان غلات و توتون و حبوبات و محصولات دامی از قبیل لبنیات و پشم و گوسفند است. این دهستان از ۸۸ آبادی تشکیل شده است و معروفترین آنها عبارتند از: ملقرنی، صاحب، قلعه کهنه، سلیمان کندی، سنته، قپلانتو، چول ملو، چاغرلو. سکنهٔ این دهستان در حدود ۱۹ هزار تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج ۵)