[ چَ / چِ ] (اِ) زنخ باشد و شیرازیان کچه خوانند. (جهانگیری). || بمعنی چانه و زنخ باشد که موضع برآمدن ریش است. (برهان). کاجه. چانه. ذقن. || بمعنی خوشی و طرب آمده است. زراتشت بهرام گفته : چو نامه نزد «چنگرنگهاچه» آمد دلش در شادی و در کاچه آمد. (از جهانگیری).