غیب‌آموز

[ غَ / غِ ] (نف مرکب) آنکه غیب آموزد. غیب آموزنده. رجوع به غَیب شود: بر آن رهبان دیر افتاد راهش که دانا خواند غیب آموز شاهش.نظامی.