[ غَ ] (اِخ) حسین بن عبداللََّه غنادوستی سرخسی، مکنی به ابوعبداللََّه. ادیب و شاعر و فقیه بود. نزد قاضی ابوالفضل حارثی و قاضی ابی الحرث حارثی تفقه کرد، و از ابونصر محمدبن علی بن حجاج سرخسی حدیث شنید. این اشعار از اوست: تبشر فی المنی ببقاء نفسی و شیب الرأس ینذر بالتفانی الی کم ذا التسلی بالتمنی و کم هذا التمادی فی التوانی؟! اترضی أن تعیش و انت راض من الدنیا بتعلیل الامانی. (انساب سمعانی ورق ۴۱۱ الف) (اللباب فی تهذیب الانساب ج ۲ ص ۱۷۸).