[ عَ قَ مَ یِ مِ ] (اِخ) ابن علاثةبن عوف بن أحوص بن جعفربن کلاب بن ربیعةبن عامربن صعصعة. صحابی است و در دورهٔ جاهلیت از بزرگان قوم خود بود. وی برای گرفتن میراث ابوعامر راهب بنزد قیصر رفت ولی قیصر آن را به کنانةبن عبد داد. علقمه پس از اسلام آوردن، در عهد ابوبکر مرتد شد و به شام رفت. و دوباره به اسلام بازگشت و عمربن خطاب ولایت حوران را بدو داد و وی در آنجا درگذشت. وفات او را حدود سال ۲۰ هجری نوشته اند. و حطیئة قصیده ای در مدح وی دارد. (از الاصابة ج ۴ قسم اول ص ۲۶۵) (از الاعلام زرکلی).