طعنه آوردن

[ طَ نَ / نِ وَ دَ ] (مص مرکب) طعنه زدن. نکوهش کردن : میار طعنه در آن کش سموم بادیه سوخت که آن سفر ز عذاب سقر فزون آمد. خاقانی.