[ سِ چِ هِ کِ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) طاس چل کلید. طاسی است که بر یکدسته کلیدهای آهنین ادعیه نقش کنند و بر آن طاس نیز ادعیه بنگارند و برای حصول مرادات ادعیه را خوانده، آب در طاس انداخته بر سر خود ریزند و بعضی دیگر گویند نوعی است خاص که بر شکلی و وضعی معین سازند. چهل طاس : در دهن باشد گرم در وصل او چندین زبان گفتگو از من نمی آید چو طاس چل کلید. میرزا طاهر وحید. ز برگ بید که در آب ریخت باد خزان حباب یاد ز طاس چهل کلید دهد. محمدقلی سلیم. از بیت اول معنی اول و از بیت دوم معنی دوم معلوم میشود، پس هر دو درست باشد. (آنندراج).