[ شُ رَ یِ فَ لْ لا ] (اِخ) یکی از دو طبقهٔ «شرفای مراکش» که از ۱۰۷۵ -۱۳۱۱ هـ . ق. در مراکش سلطنت کرده اند. اسامی افراد آن از این قرار است: رشیدبن شریف بن علی (جلوس ۱۰۷۵ هـ . ق.) اسماعیل سمین (جلوس ۱۰۸۳ هـ . ق.). احمد ذهبی (جلوس ۱۱۳۹ هـ . ق.) عبداللََّه (جلوس ۱۱۴۱ هـ . ق.). محمد اول (جلوس ۱۱۷۱ هـ . ق.). یزید (جلوس ۱۲۰۴ هـ . ق.). هشام (جلوس ۱۲۰۶ هـ . ق.). سلیمان (جلوس ۱۲۰۹ هـ . ق.). عبدالرحمان (جلوس ۱۲۳۸ هـ . ق.). محمد دوم (جلوس ۱۲۷۶ هـ . ق.). حسن (جلوس ۱۲۹۰ هـ . ق.). عبدالعزیز (جلوس ۱۳۱۲ هـ . ق.) حفیظ (جلوس ۱۳۲۵ هـ . ق. استعفا ۱۳۲۹ هـ . ق.). یوسف (جلوس ۱۳۳۰ هـ . ق. وی در شعبان ۱۳۳۰ سلطان مراکش خوانده شد). محمد بن یوسف، مشهور به محمد خامس (پنجم) (جلوس ۱۳۴۶ ق ۱۹۲۷ م. عزل ۱۹۵۳ م. جلوس مجدد ۱۹۵۵ م). (از فرهنگ فارسی معین). رجوع به شرفای مراکش و طبقات سلاطین اسلام صص ۵۲-۵۳ شود.