[ طِ عَ دُلْ لاه ] (اِخ) نام یکی از طرفداران امیر سلطان (للهٔ شاهزاده طهماسب میرزا و حاکم خراسان) و از نوکران امیر غیاث الدین محمد که به حکم امیرسلطان در قصبهٔ چهل دختران ساکن بود و به محافظت آن طریق اشتغال داشت و در بهار سال ۹۲۷ هـ . ق. که عبیداللََّه خان اوزبیک به دارالسلطنهٔ هرات لشکر کشید در باغ زاغان در برابر سپاه اوزبک با جلادت ایستادگی کرد و سرانجام عبیداللََّه خان را به انصراف از تصرف هرات وادار ساخت. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج ۴ صص ۵۸۰-۵۸۱ شود.