[ سِ ظُ مَ ] (اِ مرکب) کنایه از تاریکی صلب و تاریکی شکم و تاریکی زهدان مادر است و آنرا سه ظلمات هم میگویند. (برهان) (غیاث): فرش چو خور مهتاب را آراست باب الباب را چون در سه ظلمت آب را انوار یزدان پرورد. خاقانی.