سنبل دمیدن

[ سُمْ بُ دَ دَ ] (مص مرکب) ریش و خط برآمدن. تازه موی بر عارض دمیدن : یکی را سنبل از گل برکشیده یکی را گرد گل سنبل دمیده. نظامی.