سرایدار
معنی
[ سَ ] (نف مرکب، اِ مرکب)
خانه دار. (آنندراج). حافظ خانه. مستخدم و
نگهبان سرا. از مشاغل دورهٔ صفویه که در
دربار صفوی تصدی داشته است : آنچه
از قالی و تکیه و نمد و جاجیم و
طاقچه پوش و غیره است تحویل
تحویلداران عمارات و قالی تکانیدن و
جاروب کردن متعلق به سرایدار است.
(تذکرةالملوک چ ۲ ص ۳۲).
|| نگهبان کاروانسرا. رجوع به سرادار
شود.