[ زَ ] (نف مرکب) زهرآب گون. فولاد اعلا. (ناظم الاطباء). || آب زهرداده. به آب زهر فروبرده : همان تیز ژوبین زهرآب دار که بر آهنین کوه کردی گذار.دقیقی. ز پنهان بدان شاهزاده سوار بینداخت ژوبین زهرآب دار.دقیقی. بزد بر سرش تیغ زهرآب دار بگفتا منم قارن نامدار.فردوسی. شماساس با نامور سی هزار رسیده ست با تیغ زهرآب دار.فردوسی.