[ رَ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب) رشک آوردن. رشک آمدن. رشک ورزیدن: غِیار. غَیْرَة. غَیْر. (منتهی الارب): رشک رقیب می خورم لیک عوض نمی کنم با لب خنده خیز او دیدهٔ گریه زای را. ظهوری (از آنندراج). و رجوع به رشک آوردن و رشک آمدن و رشک ورزیدن شود.