رخشندگی

[ رَ شَ دَ / دِ ] (حامص) حالت رخشنده. صفت رخشنده. روشنی و تاب و ضیا و درخشندگی. (ناظم الاطباء). رخشنده بودن. درخشندگی. روشنی. (فرهنگ فارسی معین).

درخشندگی؛ درخشان بودن.

فرهنگ فارسی عمید