ربیع‌بن احمد

معنی

[ رَ عِ نِ اَ مَ ] (اِخ) اخوینی بخاری، مکنی به ابوبکر. او شاگرد ابوالقاسم مقانعی و ابوالقاسم شاگرد امام محمدبن زکریای رازی بود. وی را تألیفی است در طب بزبان فارسی بنام «هدایةالمتعلمین» که نسخهٔ نفیس کهن آن در کتابخانهٔ بادلیان و تاریخ کتابت آن ۴۷۸ هـ . ق. است. (یادداشت مرحوم دهخدا).

پیشنهاد شما

کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.