[ هِ بَ ] (ع ص، اِ) مؤنث راهب. زن ترسای پارسا و گوشه نشین. (ناظم الاطباء). || زن عابد و گوشه نشین. ج، راهبات. رواهب. (از اقرب الموارد). مؤنث راهب. زنی که از مردم ببرد و بر خدای روی آرد و در دیر خود بعبادت خدای بپردازد. ج، راهبات. رواهب. (اقرب الموارد). || حالتی که از آن ترسند. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب).