[ دُ کَ دَ ] (مص مرکب) دشنام دادن. ناسزا گفتن : صدهزار دشنام احمد را در میان جمع کرد. (تاریخ بیهقی). دشنام گرم کردی و گفتی و شنیدم خرم دل سعدی که برآید بزبانت.سعدی. من از اخلاص می خواندم دعایی از آن بر ختم من دشنام کردند. میر حسن دهلوی (از آنندراج).