[ دَ رَ کَ / کِ دَ ] (مص مرکب) این ترکیب در عبارت ذیل منقول در سفرنامهٔ رابینو آمده است و ظاهراً معنی ملتزم و متعهد کردن کسی به انجام عملی با بیم دادن به عذاب آن جهانی دارد: بر شرکاء رودخانهٔ مذکوره واجب و لازم است به مقتضای شریعت مطهره که در حین قسمت نمودن آب و درک کشیدن آنچه حصهٔ موقوفه است چیزی قاصی و منکسر نگردانند و از هول و فزع و عقوبت درک یاد کنند. (سفرنامهٔ مازندران و استرآباد رابینو ص ۵۱). رجوع به درک اصطلاح فقه) شود.