(اِ مرکب) دارابزین. هرچیز که مردم بر آن تکیه کنند خواه آن شخص باشد و خواه آن محجری و خواه ستونی. (برهان) (آنندراج). || پنجره و محجری را گویند که در پیش خانه مابین دو بازوی در سازند. (برهان) (آنندراج). || دکه و صفهٔ در خانه را نیز گویند و به این معنی دارآفزین هم آمده است. (از برهان) (از آنندراج). گردبرگرد دارآفرینهای صفه، غلامان خاصگی بودند. (تاریخ بیهقی).