[ خَ لْ وَ ] (نف مرکب) آنکه خلوت کند. آنکه بخلوت نشیند. آنکه نزد نامحرمان نرود: دختر خوبروی خلوت ساز دست خواهندگان چو دید دراز.نظامی. چون شب آمد نه شب که حجلهٔ ناز پردهٔ عاشقان خلوت ساز.نظامی.