کسی که پول بسیار خرج می‌کند؛ ولخرج.
فرهنگ فارسی عمید
= دمل
[ خُ ] (ع اِ) ریش. (از ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). ج، خُراجات. || ریش هزارچشمه، معرب خُورَه. (یادداشت بخط مؤلف). در کشاف اصطلاحات الفنون آمده: خراج در اصطلاح جمهور طبیبان، آن ورمی است ...
لغت‌نامه دهخدا
[ خَ رْ را ] (ع ص) کسی که بسیار خرج کند. (از ناظم الاطباء). در تداول فارسی آنکه بسیار خرج کند. (یادداشت بخط مؤلف). بسیار خرج کننده. || بادهش. باکرم. کریم. (از ناظم الاطباء). || زیرک. (م ...
(خَ. بَ. گِ رِ تَ) (مص م.) از پرداخت مالیات معاف کردن.
فرهنگ فارسی معین
[ خُ جِ جَ یْ یِ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) کفگیرک. گنده تاول.
[ خَ خوا / خا تَ ] (مص مرکب) تقاضای خراج کردن. خواستن خراج : آتش بیار و خرمن آزادگان بسوز تا پادشه خراج نخواهد خراب را. سعدی (بدایع).
[ خَ دَ ] (مص مرکب) اَتو. اتاوة. (تاج المصادر بیهقی). پرداختن خراج : سلطان روم و روس بمنت دهد خراج. سعدی.
[ خَ جِ سَ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) سرانه. خراج رأس. سرگزیت.
[ خَ جِ مِ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) کنایه از قند و شکر و نبات است. || بوسه.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.