[ خُ بِ هَ ] (جملهٔ دعایی) این اصطلاح در اصل «خدا به همراه کسی باشد» می باشد و آن بوقتی مستعمل است که شخصی قصد خروج اعم از سفر یا غیر سفر از محلی کند دیگران به او می گویند: «خدا بهمراه... باشد»، یعنی خدا حافظش باشد. دو اصطلاح «خداحافظ» و «خدانگهدار» را غالباً خارج شونده ابتداء بر زبان می آورد، ولی «خدا بهمراه» بیشتر از طرف مقابل در پاسخ خارج شونده گفته می شود. مقصود از بیان آن در اصل دعائی بوده که مشایعان برای مسافر می کرده اند، ولی کم کم این دعا چون «خداحافظ» اصطلاحی شده است.