خارکن
معنی
[ کَ ] (اِ مرکب) نام نوائی است از
الحان موسیقی که از غایت فرح خار غم از دل
می کند. (فرهنگ جهانگیری). نام نوائی و
صوتی است از موسیقی. (آنندراج) (برهان
قاطع) (فرهنگ شعوری ج ۱ ورق ۳۷۳
فرهنگ خطی متعلق بکتابخانهٔ لغت نامه):
نوای خار کن از عندلیب نیست عجب
که مدتی سر و کارش نبوده جز با خار.
ظهیر فاریابی (از فرهنگ شعوری) (شرفنامهٔ
منیری).