[ حُ قَ تُلْ بَ ] (ع اِ مرکب) سوزش مجرا گاه آب تافتن. سوختن گذرگاه شاش هنگام دفع آن. سوزش گاهِ بیرون شدن گمیز در گذرگاه آن. سوزش آب تاختن. (ذخیرهٔ خوارزمشاهی). گم سوزک. و این غیر سوزاک و سوزنک است. رجوع به قانون ابن سینا چ تهران ص ۲۶۵ شود.