[ جَ گَ ] (اِ) گیاهی است باطلاقی که در صنعت کاغذسازی بکار آید. نباتی است که در آب روید و بوریا کنند. و آنرا در مازندران گرز گویند و پنبهٔ آنرا لوئی نامند. (یادداشت مؤلف). گیاهان تیرهٔ جگن ها همه در زمین های باطلاقی میروید و ساقه های آنها سه گوشه و برگهای آنها در سه ردیف بر روی ساقه قرار دارند. غلاف برگهای آنها مانند گندمیان شکاف ندارد. خامهٔ تخمدان آنها نیز سه شاخه است. انواع مهم این تیره عبارتند از: جگن و پاپیروس و غیره. نی بوریا اگر چه ساقهٔ گرد دارد ولی نزدیک بآنهاست. (گیاه شناسی گل گلاب ص ۲۹۷). نوعی پارچه. جکن. رجوع به جکن شود: جگن را طلب کرد از افتکون که رنگین و باجاه آمد برون. نظام قاری (دیوان ص ۱۸۱). در گلستان شمیم کلی و جگن دلم در جیب و آستین صبا و شمال یافت. نظام قاری (دیوان ص ۵۱). - امثال: مگر سر دنیا را با جگن پوشانده اند؛ قوانینی و شرع و مقرراتی هست.