[ تَ نُ / تُ نُ زَ رَ / رِ ] (ص مرکب) کنایه از مرد جبان و ترسنده. (آنندراج). مقابل سخت دل و قویدل : مرد تنک زهره نجوید ستیز از تنکی لرزه کند تیغ تیز. امیرخسرو (از آنندراج). رجوع به تنک و دیگر ترکیبهای آن شود.