[ تَ ] (مغولی، اِ) مأخوذ از تازی تعاقب و نیک کوشیدن در راندن. (ناظم الاطباء). به لغت مغولی تکاپوی به تعجیل و سرعت بود. (سنگلاخ چ لندن ص ۱۵۷): و فوجی از بهادران لشکر فیروزی اثر ایشان را تکامیشی نموده همه را از پای درآوردند... (حبیب السیر جزء ۳ از ج ۳ ص ۱۵۹ س ۲۰).