[ تَ تَ ] (مص مرکب) باطل داشتن. ضایع و فاسد کردن : همی دارد او دین یزدان تباه مبادا بران نامور بارگاه.فردوسی. و ما را دوزخی میخواند و کار ما را تباه میدارد. (قصص الانبیاء جویری).