[ زَ / زِ خِ مَ ] (ص مرکب) نوکر و خدمتگاری که تازه بسر خدمت آمده باشد. (ناظم الاطباء). || مجازاً، خوش خدمت. تازه نفس. چابک : بهار آمد آنگه سلیمان اساس از او دیو زرد خزان در هراس بپایین تخت روان حباب پریزاد گل تازه خدمت چو آب. طغرا (از آنندراج).