[ دَ / دِ ] (ص مرکب) کسی که کار بی فایده و بی حاصل میکند. (ناظم الاطباء). میاط: اِهزال؛ بیهوده کار یافتن کسی را. هَزِل؛ نیک بیهوده کار. (منتهی الارب). || مردم ناچیز. || مسخره و لطیفه گو. (ناظم الاطباء).