[ بَ یِ تَ ] (اِخ) سرایندهٔ پارسی گوی قرن دهم بود سفری به ماوراءالنهر کرد و بخدمت عبداللََّه ازبک درآمد و بسال ۹۵۵ هـ . ق. درگذشت. شعرش در تذکرهٔ روز روشن آمده است. (از الذریعه ج ۹). و رجوع به تذکرهٔ روز روشن محمد مظفر و حسین صبا و فرهنگ سخنوران خیامپور شود.