[ بَ تَ ] (مص مرکب) کوفتن. رجوع به کوفتن شود. || خراب کردن. (یادداشت مؤلف): [ غوزیان ] بهر وقتی آیند بنواحی اسلام بهر جایی که افتد و برکوبند و غارت کنند و زود بازگردند. (حدود العالم).