[ بَ شِ کُ تَ ] (مص مرکب) شکفتن : شهنشه ز شادی چو گل برشکفت بخندید در روی درویش و گفت.سعدی. ملک زین حکایت چنان برشکفت که چیزش ببخشید و چیزش نگفت.سعدی. و رجوع به شکفتن شود.