[ اِ ] (ع مص) بیرون رفتن و افتادن از دست. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). از دست بیرون آمدن. (از اقرب الموارد). یقال: انداص الشی ءُ. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || بناگاه آوردن بر کسی بدی را. (آنندراج). انداص علینا بالشر؛ ناگاه آورد برما بدی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).