[ اِ تِ کَ دَ ] (مص مرکب) پراکنده ساختن : سعدی بهر نفس که برآورد در سحر چون صبح در بسیط جهان انتشار کرد. سعدی. || در بیت زیر بمجاز معنی رشد و حرکت می دهد: خانه ای گهواره و ضیق مدار تا تواند کرد بالغ انتشار.مولوی (مثنوی).