[ اَ یِ زَ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) کلک و زبانهٔ آتش. (مؤید): خضر ز توقیع تو سازد تریاق روح چون ز کفت برگشاد افعی زرفام فم. خاقانی. || کنایه از فلک و زمانه است. (آنندراج) (هفت قلزم). و رجوع به افعی شود.