[ اَ بِ اِخْ نُصْ صَ ] (اِخ) گروهی از دانشمندان بزرگ اسلام که در اواسط قرن چهارم هجری انجمنی مخفی در بصره و بغداد تشکیل دادند و هدف آنان نشر فلسفه در میان مسلمانان بود تا از این راه خرافات و اوهامی را که با اسلام درآمیخته بود از آن بزدایند. نام های این گروه که بیشتر آنان ایرانی بودند برحسب گفتار ابوحیان توحیدی چنین است: ۱ -ابوسلیمان محمدبن معشر بستی، معروف به مقدسی. ۲ - ابوالحسن علی بن هارون زنجانی. ۳ - ابومحمد مهرجانی. ۴ -عوفی. ۵ -زیدبن رفاعه. دیگران نیز نامهای آنان را بصورت های دیگر آورده اند. رجوع به اخوان الصفا در همین لغت نامه و تتمة صوان الحکمة ص ۶۴ ببعد (حاشیه) و تاریخ علوم عقلی در اسلام تألیف ذبیح اللََّه صفا شود.