[ اَشْ فِ اَبْ یَ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) اصل آن را طبیب «بقراط» ترکیب کرد ولی پس از وی گاه بر مواد آن افزوده و گاه از آنها کاسته اند. و اساس آن مبتنی بر صمغها و اسپیذاب و نشاسته است و آن برای امراض حاره سودمند است و اورام را تحلیل و ردع کند. (از تذکرهٔ داود ضریر انطاکی). و رجوع به ص ۴۹ همان کتاب و ص ۳۰۳ تحفه (ذیل شیاف) شود.