[ اَ شِ عْ عَ / عِ یِ وَ ءِ قِ مِ ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) منبع اشعهٔ ماوراء قرمز آفتاب قوس الکتریکی و لامپهای الکتریکی است. امواج اشعهٔ ماوراء قرمز بلندتر از امواج اشعهٔ نورانی آفتاب بوده و اگر اشعهٔ آفتاب را از منشوری عبور داده و در روی صفحه ای منعکس کنند، این اشعه در خارج اشعهٔ قرمز (نقطهٔ مقابل اشعهٔ ماوراء بنفش) جای میگیرند. اشعهٔ ماوراء قرمز اثر رگ گشا داشته و خون را به موضعی که تحت تأثیر آن قرار گرفته متوجه کرده رنگ قرمز مخصوصی که پس از مدت کوتاهی از بین میرود، به پوست میدهد. اثر آرام کنندهٔ درد آن نظیر اثر اشعهٔ ماوراء بنفش است. برای بدست آوردن اشعهٔ ماوراءقرمز، شیشه های قرمزرنگ و یا صفحات نازک آلومینیوم را در مسیر تابش لامپهای الکتریکی می گذارند. این صفحات اشعهٔ نورانی را متوقف کرده و تنها اشعهٔ ماوراء قرمز را عبور میدهند. از اشعهٔ ماوراء قرمز در درمان لومباگو، نورالژی، دردهای مزمن مفاصل و برای بهبود زخمهائی که دیر التیام پیدا میکند، استفاده میشود. معمولاً هر دو روز یک بار موضع دردناک و یا محل زخم را نیم ساعت در مسیر اشعهٔ ماوراء قرمز میگذارند. (کتاب درمانشناسی ج ۱).