ادباب

[ اِ ] (ع مص) نرم راندن. (تاج المصادر بیهقی). نرم راندن، چنانکه کودک را: اَدَبَّ الصبی. (منتهی الارب). || ادباب بلاد؛ پر کردن آنرا از عدل.