ادب‌آموزنده

[ اَ دَ زَ دَ / دِ ] (نف مرکب) ادب آموز. ادیب. استاد. معلم. || شاگرد. متعلم. معنی ادب آموزنده کرد؛ ای مؤدب کرد. (مؤید الفضلاء).