[ اَ مَ یَ ] (ع اِ مرکب) پیادهٔ قاضی. فراش احضار مدعی علیه قاضی را.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ مَ یَ ] (اِخ) نام خمّاری به مکّه در جاهلیّت. و گویند ابوسفیان در خانهٔ این خمّار با سمیّه زوجهٔ عبید بیارامید و او به زیادبن ابیه حامله گشت.
[ اَ مَ یَ ] (اِخ) الحنفی صبیح بن المحرث. صحابی است.
[ اَ مَ یَ ] (اِخ) زربن حُبیش الأسدی. از زهاد تابعین است و از عمر، و علی و ابن عوف و ابن مسعود و ابی بن کعب و حذیفة و صفوان بن عسال روایت کند و عمری طویل یافته است. عاصم بن ابی الجود گفت: ...
[ اَ مَ یَ ] (اِخ) زیادبن صبیح. محدث است.
[ اَ مَ یَ ] (اِخ) عبداللََّه بن زیاد القاری الأسدی. تابعی است و از عماربن یاسر روایت کند.
[ اَ مَ یَ ] (اِخ) کندی. صحابی است و گروهی گفته اند که ابومریم غسانی همین ابومریم کندی است.
[ اَ مَ یَ ] (اِخ) مسلم بن یسار. محدث است.
[ اَ مَ یَ ] (اِخ) مکاتب عائشه. خصیف از او روایت کند.
[ اَ مَ یَ ] (اِخ) مولی ابی هریرة. تابعی است. او از ابی هریره و از او معاویةبن صالح روایت کند.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.