[ اَ بُلْ مَ ] (اِخ) از مردم شوشتر برادر علاءالملک مرعشی ششتری. ادیب و عالم بود و اشعار فارسی میگفت و دیوان مرتب دارد. در سال ۱۰۴۶ هـ . ق. در بنگاله از بلاد هندوستان وفات یافت. کتابی انموذ ...
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بُلْ مَ ] (اِخ) ابن حمدون محمدبن حسن. رجوع به ابن حمدون شود.
[ اَ بُلْ مَ ] (اِخ) ابن الدوالیبی. علی بن عبدالمحسن. رجوع به علی... شود.
[ اَ بُلْ مَ ] (اِخ) احمدبن علی بن قدامه. رجوع به احمد... شود.
[ اَ بُلْ مَ ] (اِخ) البقال. عثمان بن علی بن المعمربن ابی عمامه. برادر ابی سعد معمربن علی واعظ. او ادب از عبدالواحدبن برهان و ابومحمد حسن بن دهان و غیر آن دو فراگرفته است و گویند سیرتی غیر ...
[ اَ بُلْ مَ ] (اِخ) الصالح. ساکن باب الطاق یکی از مشایخ تصوف. رجوع ج ۲ صفةالصفوة ص ۲۸۰ شود.
[ اَ بُلْ مَ ] (اِخ) جبرئیل بن احمد. رجوع به قدرخان... شود.
[ اَ بُلْ مَ ] (اِخ) حسن تکین بن علی بن عبدالمؤمن قلج طمغاج. نهمین از امرای ایلک خانیهٔ ترکستان غربی. پس از محمود ارسلان خان بن سلیمان (۵۲۴ - ۵۲۶ هـ . ق.). از جانب سلطان سنجر حکمران سمرقند ...
[ اَ بُلْ مَ ] (اِخ) رازی. معروف به دهخدای رازی شاعر و دانشمندی معاصر سنائی و مختاری غزنوی بوده و مداحی غیاث الدین مسعودبن محمدبن ملکشاه بن الب ارسلان سلجوقی میکرده. وفات او در ۵۴۱ هـ . ...
[ اَ بُلْ مَ ] (اِخ) شمس الدین رستم. رجوع به رستم... شود.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.