[ اَ بُلْ خَ طْ طا ] (اِخ) او از ابوزرعه و لیث بن سلیم از وی روایت کند.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بُلْ خَ طْ طا ] (اِخ) ابن محرز. رجوع به ابن محرز ابوالخطاب مسلم شود.
[ اَ بُلْ خَ طْ طا ] (اِخ) عبدالحمیدبن عبدالمجید، یکی از موالی اهل هجر، ملقب به اخفش اکبر. رجوع به اخفش ابوالخطاب... شود.
[ اَ بُلْ خَ طْ طا ] (اِخ) عتکی. او از ثابت و مسلم از او روایت کند.
[ اَ بُلْ خَ طْ طا ] (اِخ) عمربن ابی ربیعه. رجوع به ابوالخطاب عمربن عبداللََّه بن ابی ربیعه...، و رجوع به عمر... شود.
[ اَ بُلْ خَ طْ طا ] (اِخ) محمدبن محمدبن ابیطالب طبیب. رجوع به محمد... شود.
[ اَ بُلْ خَ طْ طا ] (اِخ) معافری عبدالاعلی بن سمح. یکی از پیشوایان خوارج اباضیه. وی به سال ۱۴۱ هـ . ق. در طرابلس غرب قیام کرد و نواحی قیروان را متصرف گشت، ابوجعفر منصور سپاهی بحرب وی فرست ...
[ اَ بُلْ خَ طْ طا ] (اِخ) نعمان. محدث است و اسماعیل بن ابی خالد از وی روایت کند.
[ اَ بُلْ خَ طْ طا ] (اِخ) نهاش بن فهم. محدث است.
کاربر گرامی، می‌توانید پیشنهاد خود را در مورد این واژه ارسال نمایید.