آداش

(ترکی، ص مرکب، اِ مرکب) آتاش. سمیّ. همنام : گر کار بنامستی از آداشی عمّر فرزند تو با عمّر بودستی هموار. ناصرخسرو. رجوع به آتاش شود.

نسبت میان دو تن که یک نام داشته باشند؛ همنام؛ هم‌اسم.

فرهنگ فارسی عمید