[ اَ ذَ ] (ع ن تف) بخشنده تر.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ ] (اِ) مه دروا در جو که بیشتر به باران بدل شود. سحاب. سحابه. میغ. غیم. غمام. غمامه. عنان. (دهار). بارقه. مزن. غین. توان. عارض. اسهم : درخش ار نخندد بگاه بهار همانا نگرید چنین ابر زار ...
[ اُ بُ ] (اِخ) نام دهی به سجستان و از آنجاست محمدبن حسین حافظ.
[ اُ بُ ] (اِخ) نام آبهائی بنی تمیم را و آن به اُبُر حجاج معروف است.
[ اَ بَ ] (حرف اضافه) بَر. بِ : پس این داستان کش بگفت از فیال ابر سیصد و سیّ و سه بود سال.ابوشکور. همیدون جهان بر تو سازم سیاه ابر خاک آرم ترا این کلاه.فردوسی. ابر بی گناهیش نخجیر، زار گ ...
[ اِ ] (ع مص) اِبرا. بیزار کردن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). || به کردن از بیماری. (تاج المصادر بیهقی). از بیماری رهانیدن. بیمار را به کردن. درست کردن. شفا بخشودن. خوب کردن. آسانی بخش ...
[ اَ ] (ع اِ) جِ بَرْث.
[ اَ ] (ع ص، اِ) جِ بَرّ. نیکان. نیکوکاران. طائعان : ای عادت تو خوبتر از صورت مردم ای خاطر تو پاکتر از طاعت ابرار.فرخی. و لباس شرم میپوشند که لباس ابرار است. (تاریخ بیهقی). گفتم خاموش که ...
[ اَ ] (اِخ) نام جائی است بین هرشی و غمر.
[ اِ ] (ع مص) برق افتادن بر کسی. رسیدن برق کسی را. زدن برق کسی را. || برداشتن ناقه دم خود را در اثر آبستنی. || ترسانیدن مردم. بیم کردن. توعید کردن. تهدید کردن. (زوزنی). || ریختن آب بر ...
[ اَ ] (اِخ) نام آبی جعفربن کلاب را. (مراصد الاطلاع). و در منتهی الارب ابرقان آمده است و ظاهراً غلط است چه یاقوت ضبط آنرا «بالفتح ثم السکون و را و الف و قاف و الف و تاء مثناة» تصریح کرد ...
[ اَ ] (ع ص، اِ) جِ بَرَم. کمزنان. آنان که از بخل قمار نکنند.