[ اِ تِ ] (ع مص) صرف چیزی را بسیار. بادروزه داشتن جامه یعنی جامه برای کار پوشیدن. دائم بکار داشتن جامه و جز آن. ناپاک و زبون داشتن جامه. || درباختن و نگاه نداشتن چیزی. ضد صیانت. || دوی ...
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ تَ ری یَ ] (اِخ) صنفی از فرقهٔ زیدیه منسوب به کثیر نوبی، و اسم او مغیرةبن سعید و لقبش ابتر بوده است. (مفاتیح العلوم).
[ اِ تِ ] (ع مص) شکافتن. شق شدن. شکافته شدن. || شکفتن (در غنچه). || سوراخ شدن.
[ اِ تِ ] (ع مص) اِبتغا. جُستن. (زوزنی) (حبیش تفلیسی). طلب کردن. خواستن. || خواسته شدن. (رشید وطواط). || سزاوار شدن. (رشید وطواط).
[ اِ تِ ] (ع مص) تره و گیاه خوردن.
[ اِ تِ ] (ع مص) با هم چیزی اخذ کردن.
[ اِ تِ ] (ع مص) درخشیدن. (زوزنی). متلألی گشتن. درفشیدن.
[ اِ ] (ع مص) تبویج. نیک درخشیدن برق.
[ اِ ] (ع مص) درویش شدن. || اندوهگین گشتن.
[ اِ ] (ع مص) خود درپوشیدن. (زوزنی). خود بر سر گرفتن. کلاه خود بر سر نهادن.
[ اَ بَ ] (ع اِ) ابد.
[ اَ جَ ] (اِ) نام اولین صورت از صور هشت گانهٔ حروف جُمَّل. || نام مجموع صور هشت گانهٔ مزبور. و این ترتیب حروف الفبای مردم فنیقیه بوده، بدین نهج: ابجد. هوز. حطی. کلمن. سعفص. قرشت. ثخذ. ...